Ε, λοιπον ναι, επεζησα! Βεβαια, το τελικο προιον χρηζει διορθωσεων και γι αυτο παλευουμε εδω στην ξενιτεια, αλλα που θα παει το γαμημενο θα γυρισω.
Μου το εσκασαν το παραμυθι λιγες μερες αφοτου φτασαμε στο μαγευτικο Αλενσμπαχ (χωριο νεκρων): εχουμε, λεει, φτιαξει μπλογκ στο ιντερνετ και καταγραφουμε την πορεια σου απο το Παπ μεχρι σημερα!
Αφου επεσαν τα σχετικα μπινελικια απαιτησα να δω με τα ματακια μου τη δημοσια διαπομπευση μου. Τελικα μου αρεσε αλλα μην το κανουμε και θεμα... Τα κειμενα του Νιόνιου υπεροχα και τα σχολια σας με ταξιδεψαν για λιγο μακρια απο το γκριζο μιας –ακριβης εστω- κλινικης.
Το να απαντησω ηταν μια αλλη πικρη ιστορια καθως το δεξι μου χερι δεν εδειχνε σημαδια συνεργασιας, το δε αριστερο εχει τσακωθει μαζι μου πολυ ασχημα και δεν υπακουει σχεδον σε καμια εντολη...
Μετα απο δυο μηνες εργοθεραπειας (ναι, υπαρχει και αυτο) ειμαι σε θεση να γραφω 100 λεξεις σε 30 λεπτα, οποτε... να μαι
Θα τα λεμε απο εδω, θα διαβαζω τα σχολια σας καθημερινα και ελπιζω να βρισκω και το χρονο και το κουραγιο να σας απανταω. Οπως και να χει ευχαριστω ολους σας για την παρεα.
Υ.Γ. χριστινα και μεμο οσα ευχαριστω και να πω λιγα θα ειναι
Υ.Γ.2 σπυροπουλε εισαι θεος
Υ.Γ.3 υλη uber alles η καρτα σας εχει ενθουσιασει τους κρυοκωλους τους γερμανους
Υ.Γ.4 γιωργο γερα ειμαι μαζι σου (δε γαμιεται...)
