Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008

Καροτσι σε...μαυρες σακουλες!

Με σκυλοβρισατε, με διαπομπευσατε δημοσιως και με καταγγειλατε για παραγωγη σαπουνοπερας και δακρυβρεχτων κειμενων, την ιδια ωρα που η συμπεριφορα σας αρμοζει μονον σε παραγωγους ραδιομαραθωνιων για την προστασια της γαλαζιας φαλαινας.

Πως πρεπει δηλαδη να εκλαβω την πρωτοβουλια σας για... δωρεα της καρεκλας; Ο ενας τροπος ειναι να πλακωθω στα καντηλια, να παρω την εκπροσωπο μου τη Φου και να της μαθω ολες τις νεες βρισιες, να πλακωθω στις κουτουλιες με τον τιτανοκεφαλο και εν τελη να σας πω οτι ειναι κατι που δε μπορω να δεχτω. Ο άλλος τροπος ειναι να δακρυσω - ή να πλανταξω στο κλαμα οπως η καιτη οταν της το ειπε η φου – να σκεφτω οτι ειναι μια σημαντικη προσφορα απο το υστερημα του καθε συναδελφου και οτι οχι μονο δεν εχω το δικαιωμα να πω κουβεντα αλλα μου ειναι ανεπιτρεπτο να κρινω τον τροπο που θα μου δειξουν αλληλεγγυοι οι ανθρωποι οι οποιοι με τρωνε στη μαπα τοσες ωρες καθημερινα τα τελευταια οκτω χρονια.

Προφανως επειδη με συνεφερε διαλεξα το δευτερο δρομο, αυτο ομως δε σημαινει παλιοκουφαλες οτι μπορειτε να με εξαγορασετε με ενα γαμοκαροτσο. Θα σας πιω το αιμα οταν γυρισω γιατι μαθαινω οτι λουφαρετε ασυστολα, δινετε απο μια παπαρια και φευγετε και εχετε κανει το μαγαζι μπουρδελο. Βεβαια, οπως συναγεται απο τη δημοσια τοποθετηση του Μαρδα τη μεγαλη ευθυνη την εχει η Φου καθως λουφαρει τις φιλεναδες της οπως την Πραπα. Μεχρι και οι «ταιμς του αλενσμπαχ» ειχαν για τα νεα οργια στον καμπο, θεμα με το οποιο βεβαια δε θελησε να ασχοληθει η βραβευμενη συναδελφος... δεν γνωριζω ποιοι προσπαθουν να βαλουν μια ταξη, παντως αν δεν αναλαβουν δραση αμεσα μαρδας κ΄ σπυροπουλος, με πραξικοπημα το οποιο χωρις δευτερη κουβεντα στηριζω, δε βλεπω να κρατιεται το μαγαζι.

Οσο δε για τις απειλες που δεχεται το blog απο τα οργανωμενα εκδοτικά συμφεροντα το μονο που εχω να πω ειναι οτι δε θα τους περασει. Τα υπολοιπα στον εισαγγελεα οπου θα λαμψει η αληθεια και θα δειξουμε ποιοι πραγματικα ειναι οι ανωνυμοι συντακτες. Εντος των ημερων θα τοποθετηθουν δημοσια και οι δικηγοροι μου.

Αδελφια σας ευχαριστω απο τα βαθη της καρδιας μου και σας ειμαι υποχρεος για την αγαπη που μου δειχνετε... τιποτα αλλο για αυτο για να μην ξαναρχισουμε την κλαψα.

Υ.Γ. ξερω πολυ καλα οτι το εκανε για καλο η ιωαννα, αλλα θα σας παρακαλεσω ολους να μην ξανασχοληθειτε με τον εδοεαπ αν δε συνεννοηθειτε μαζι μου. Ειδαλως το μονο που προσφερετε ειναι εμποδια στο δρομο που εχουμε βρει με τους ανθρωπους του δς. Πως αλλιως θα πρεπει να το επαναλαβω ο πουστης οτι βοηθανε ολοι και βοηθανε πολυ; Και η σπανουδακη και ο δεμερτζης και ο χριστοπουλος και ο κιαος και ο γιγαντας τσαουσιδης μιλανε απευθειας με την κατερινα και εχουν δρομολογησει και προτεινει λυσεις για ολα. Παρακαλω λοιπον να μην τα κανετε μπουρδελο διοτι το θεμα ειναι πολυ σοβαρο και εχουν πεσει πανω πολλοι συναδελφοι. Φτανουν αυτοι...

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

40 ειναι πολλα;

Εχω γενεθλια αυριο –σήμερα εχει η αδελφουλα μου, χρονια της πολλα- γιορταζω και εγω και το αστερι της ζωης μου, το Βιλακι μου που γινεται επτα χρονων.

Ειμαι απο τους τυπους που αντι να χαρουν στα γενεθλια, τους πιανει μελαγχολια. Θελω να χωθω σε μια τρυπα και να μη βλεπω κανεναν, να μη μου μιλαει κανενας, να ειμαι μονος μου να κανω τον απολογισμο μου. Αντε στο τσακιρ να ανεχθω οπως στη διαφημιση 2-3 φιλαρακια και ενα μπουκαλι να το γονατισουμε.

Οταν, δε, κλεινουν 10ετιες, τοτε τα πραγματα αγριευουν πολυ. Οταν μπηκα στα 30 ημουν αρρωστος μερικες ημερες και μεθυσμενος αλλες τοσες. Φανταστειτε δε οτι ημουν μια χαρα, εβγαζα ενα βαρελι λεφτα τα οποια φροντιζα να φαω σε χρονο dt και οι δεσμευσεις μου ηταν μονο απεναντι στο κατερινακι και αυτες... στα λογια: «ναι αγαπη μου, καποτε θα παντρευτουμε.…».

Τωρα ειμαι τετραπληγικος, ξενιτεμενος, με τετραμελη –σε λιγο- οικογενεια, δεν ξερω ποτε και αν θα μπορεσω να ξαναδουλεψω και δεν εχω μια! Πακετο?.. Πακεταρα! Και σα να μη μου εφταναν αυτα γινομαι 40 χρονων ρε πουστη. Τι δουλεια εχουν με εμενα τετοια νουμερα και τετοια προβληματα? Αυτα ειναι για μεγαλους που λεει και ο Σακκος.

Τα τελευταια 6 χρονια ειχα γλιτωσει αυτη τη θλιβερη διαδικασια με τις τουρτες, τα κερακια και το αθλιο τραγουδακι που σου ευχονται να γινεις γερος με ασπρα μαλια, διοτι τα παρτυ τα διοργανωναμε για το βιλακι και ως χαζομπαμπας, παρα τη γκρινια μου, περναγα καλα. Πιο πριν με εσερνε ο βηττος ο καραφλογλετζες σε διαφορα καταγωγια οπου γινομασταν σταφιδα για να γιορτασουμε απο κοινου την επετειο γεννησεως μας καθως και αυτος εχει γενεθλια σε λιγες ημερες. Απο τα μικρατα μου δεν εχω τετοιε θυμισες αφου τοτε – στις εργατικες συνοικιες τουλαχιστον- δε γιορταζαν τα γενεθλια.

Παρολα αυτα ομως ο φιλος μου ο μερφυ με ειχε πεισει να κανω μεγαλο παρτυ φετος που αλλαζω 10ετια. Μεχρι και με τη βιλυ το ειχα συζητησει, οτι θα την «ριξουμε» λιγακι για τη δικη μου γιορτη. Παρε τωρα τα ....δια μου που ηθελες και βαβουρα και σχεδια παλιοσακατη και αραξε στο αλενσμπαχ να χιλιογουσταρεις...

Απο τη μια λοιπον ειμαι ετοιμος να παρω φορα και να φουνταρω ως νεος ζαχοπουλος κι ας μη με εκβιαζουν –ακομα- με dvd, και απο την αλλη σκεφτομαι οτι μεσα σε μισο χρονο εγινα πολυ πιο σοφος. Δεν εννοω τη διαχρονικη μαλακια «ο,τι δε σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο», γιατι παπαρια δυνατος εγινα – ισα ισα που κλαιω σα την λουγκρα – πιο κυνικος ισως να γινω, θα δειξει...

Το σιγουρο ειναι οτι ειμαι πιο πλουσιος σε συναισθηματα, νιωθω απολυτα υπερηφανος για το μποτακι, για την καιτη, το νιονιο, το νικολα, τον παναγιωταρα, τον κωστα, και βεβαια τους φιλους μου και τις φιλεναδες – φουφουκακι και αντιγονη- που εκτος απο εμενα προσεχαν και το κατερινακι. Δεν εχω λογια, επισης, για να περιγραψω ποσο χαρα και κουραγιο μου δωσατε και ολοι εσεις με τους οποιους δεν ειμασταν και τοσο κοντα. Εκπληξη για μενα και καποιοι συγγενεις που συνηθως δεν περιμενεις τιποτα απο αυτους...

Πανω απ ολα ομως, ποτε δεν πιστευα εγω ο αντρας ο πολλα βαρυς ο μορτης ο καραμπουζουκλης, οτι γινεται να αγαπας καποιον τοσο δυνατα και τοσο απολυτα, οσο καταλαβα τωρα στα δυσκολα οτι αγαπαω το κατερινακι μου και οτι μου λειπει τοσο αφορητα...

Χρονια μας πολλα και του χρονου σπιτια μας για να το καψουμε. Να στε καλα αδελφια

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008

Εκτακτη εκδοση

Αυτο το γαμοκειμενακι το ξεκινησα με 4 διαφορετικους τροπους και κανενας δε μου αρεσε. Θα το παμε λοιπον ξερα ειδησεογραφικα:

Βγηκε επιτελους μετα απο πεντε μηνες το τραχειοστομα!

Ειμαι τρελα χαρουμενος και κατασυγκινημενος, ετσι δε μπορω να γραψω λεξη...

Φιλια και τα ρεστα στην επομενη ανταποκριση

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2008

Πεσε στα φρενα...

...οπως θα ελεγε και η Ρενα (μια ειναι η ρενα) ή αλλιως οκ αδελφια το επιασα το υπονοουμενο, θα ξεσκισουμε οποια κουφαλα βρεθει απεναντι μας...

Αγριεμενους σας βρηκα παντως με τον ερμο τον εδοεαπ, και για να βαλω τα πραγματα στη θεση τους ξαναδηλωνω οτι ολα αυτα ηταν γκρινια και οχι «καταγγελια» ή κατι τετοιο. Αλλωστε, οπως μου μεταφερει το κατερινακι που τρεχει για τα παντα, βοηθανε ΟΛΟΙ και βοηθανε ΠΟΛΥ... ψαχνουνε δε να βρουνε φορμουλα για να ξεπερασουν νομιμα ως δ.σ. ολες τις βλακειες που σας περιεγραψα.

Εχω βεβαια την υποψια οτι ολα αυτα συνεβησαν οταν απο τη Σισινη περασε ο Μεμος εχοντας στο δεξι του χερι το 45αρι και στο αριστερο τη Χριστινα. Το ερωτημα ε ιναι ποιο απο τα οπλα αυτα ηταν το πιο πειστικο...

Οπως και να εχει, να στε καλα ολοι για τις τονωτικες ενεσεις ηθικου. Παντα χρειαζουμενες ειναι για να εχουμε αποθεμα οταν τα φεγγαρια δεν ειναι καλα.

-Δεξιουλη, χαρηκα που σε «ακουσα» αλλα ρε γαμωτο τι ηττα ειναι αυτη που εχετε υποστει... δυο δεξιοι πηγαν να ξενοπηδησουν, ο ενας βλεπει τα ραδικια αναποδα και ο αλλος φλερταρει ακομα με τον αδη. Για προσεχε λιγακι... the right men cannot jump για να παραφρασουμε την ταινια. Αλλωστε, οπως λεει και ο Μελ, δε μπορειτε να διορισετε ουτε τις γκομενες σας. Ντιπ αχρηστοι.

Απο την αλλη εχω μεινει εκθαμβος απο τη μαχητικη αντιπολιτευση του Γιωργου και του ΠΑΣΟΚ συνολικα. Θα κυβερνα η ΝΔ μεχρι να βουτηξει απο το παραθυρο και ο Καραμανλης.


-5 εκατομμυριακια καταμαυρα δεν ειναι και πολυ ασχημα, ε λαμογια μου?

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2008

Να γκρινιαξουμε και λιγο...

Εβδομαδα γκρινιας αυτη που μας περασε και επειδη εχω βαρεθει να τα σπαω μονο στους συνηθεις υποπτους, θα τα ζαλισω και σε εσας.

Ποναω λοιπον και ποναω πολυ και για πολλες ημερες. Με εχει πιασει απο το προηγουμενο σ/κ ενας γαμωπονος στο πουλι μου και με εχει γονατισει. Μου εδωσαν στην αρχη αντιβιωση με την οποια γελανε ακομη τα μικροβια και απο την προηγουμενη τεταρτη παιρνω δυο διαφορετικες αντιβιωσεις ενδοφλεβιες για –τυπου- ουρολοιμωξη, δυο διαφορετικα παυσιπονα κατευθειαν στο στομαχι και ενα τριτο οπιουχο (για... καρκινοπαθεις) με αυτοκολλητο στο μπρατσο! Παρ ολα αυτα μολις σημερα σαββατο αρχισε να μου περναει λιγακι. Βεβαια, με τοσο φαρμακο που εχω κατεβασει απο τον αυγουστο πως να με πιασουν αντιβιωσεις και παυσιπονα. Με βλεπω σε λιγο καιρο να χρειαζομαι μορφινη για τον πονοκεφαλο.

Και λες σε αυτους τους βλακες τους γερμανους να τελειωνουμε με τους καθετηρες, τα γαμωκαλωδια και τους γαμωσωληνες στην κυστη και σε κοιτανε σαν ουφο, διοτι δεν ειναι ακομη αυτα στο χρονοδιαγραμμα, θα ειναι σε λιγες ημερες! Δεν ξερω πως κατεκτησαν αυτοι οι ηλιθιοι την ευρωπη, εκτος βεβαια αν εχω πεσει εγω σε γιαφκα μυαλοφυγοδικων μεγαλογιατρων... α, ρε Ματαμης που τους χρειαζεται. –Mαταμης λεγεται ο θεος που ειναι διευθυντης στη ΜΕΘ στο παπαγεωργιου και παιρνει αποφασεις που σωζουν ζωες σε νανοσεκοντ-

Μπορω αν θελετε να αλλαξω ρεπερτοριο και να γκρινιαξω και για τιποτα αλλο περα απο τους γερμανους και τους πονους μου. Μπορω να γκρινιαξω για το ταμειο μας ας πουμε.

Λοιπον συναδελφοι, να ευχεστε να σας εχει ο θεος γερους διοτι σε διαφορετικη περιπτωση χρειαζεται γερο πορτοφολι παρα το γεγονος οτι ο εδοεαπ ειναι απο τα καλυτερα ταμεια. Και εξηγουμαι με παραδειγματα: για την 4μηνη παραμονη μου στη γερμανια δεν θα πληρωσω ουτε ευρω, ενω καλυπτεται και η παραμονη συνοδου. Για τη συνεχεια ομως πυκνο το σκοταδι. Για συνεχιση της θεραπειας εδω δε δινουν πρασινο φως, ενω για αναλογο κεντρο στην ελλαδα θα αποφασισει το δ.σ. οταν τους παμε τα απαραιτητα χαρτια. Αν πουνε οχι δηλαδη τι γινεται? Τα χρηματα που δινουν κανονικα για φυσιοθεραπειες ειναι γελοια –καπου 18 ευρω την ωρα νομιζω- και για 40 συνεδριες συνολικα. Τοσες συνεδριες θελω εγω μονο για προθερμανση... για αναπηρικο καροτσακι που θα χρειαστει να αγορασω τωρα απο εδω, δινουν γυρω στα 800-900 ευρω οταν ενα κανονικο καροτσακι στοιχιζει περι τα 2500-3000 ευρω. Για την αναρρωτικη αδεια οταν σταματησε να πληρωνει ο εργοδοτης, ο εδοεαπ δινει για δυο μηνες το 45% του μισθου και μετα παπαλα! σε αναλογη κλαψα μου οτι δεν θα εχουμε να φαμε μεχρι να μπορεσω να ξαναπαω στη δουλεια, η απαντηση ηταν οτι σε ειδικες περιπτωσεις και με αποφαση του δς μπορει να υπαρξει ειδικο βοηθημα 300 ευρω. Να αρχισω απο τωρα δηλαδη να γλυφω, για να μου δωσουν 300 ευρω το μηνα τα οποια δε θα καλυψουν ουτε τις πανες απο το μωρακι που ερχεται...

Αυτα για τον εδοεαπ μας ή γινεσαι αμεσα καλα ή βγαινεις σε πτωχευση. Φανταστειτε τι τραβανε οι αλλοι εργαζομενοι σε ικα και λοιπες παπαριες με το εξαιρετο κρατος κοινωνικης προνοιας που εχουμε κτισει.

Το σταματαω τωρα γιατι εκνευριστηκα παλι και θα την πληρωσει κανενας κοκαμοιρης που δε φταιει σε τιποτα για τη μαλακια που μας βαραει.

Να στε καλα αδελφια.

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008

Το χειμώνα ετούτο, αμα τον πηδήσαμε...

Χρονια πολλα αδελφια και ευτυχισμενο το 2008 με Υγεια για ολους.

Πραγματικα με συγκινησατε και ολοι σας γνωριζετε οτι αυτο δεν ειναι δα και το πιο ευκολο πραγμα στον κοσμο. Πριν ομως πιστεψω και εγω ο ιδιος στους διθυραμβους και στις αναφορες οτι τρωω σιδερα για να γινω καλα μια ωρα αρχιτερα, να μου επιτρεψετε να βαλω ορισμενα πραγματα στη θεση τους με κυριοτερο το γεγονος οτι ημουν, ειμαι και θα ειμαι κοτα λειρατη απεναντι σε καθε ειδους πονο...

Το οτι δεν τα εχω παρατησει και ιδρωκοπαω ακομα εδω στα ξενα, η το οτι αντεξα δυο μηνες και κατι ψιλα στην εντατικη του Παπαγεωργιου χωρις ( λεμε τωρα ) να σαλταρω, το οφειλω εξ ολοκληρου σε καποιους αγαπημενους μου ανθρωπους.

Στην αρχη, αναμεσα στο ξυπνημα και τις παραισθησεις, ενας νοσηλευτης της εντατικης μου το εδειξε χαιδευοντας με στο κεφαλι. Ενα φυλλο Α4 ηταν κολλημενο διπλα μου στο τζαμι. Μια παιδικη ζωγραφια, απλη, χωρις πλουμιδια και στολιδια. Τεσερις φιγουρες, ενας ηλιος και μια σαφη εντολη με τα παιδικα γραμματα της Βιλης μου: «μπαμπα να γινεις γρηγορα καλα». Παρεμπιπτοντως, το γιατι ηταν 4 οι φιγουρες το γνωριζαν απαντες στο νοσοκομειο, το γνωριζατε ολοι εσεις και εγω ημουν στην κοσμαρα μου... αυτη ηταν και η πρωτη ισχυρη γραμμη αμυνας και η εντολη παραμενει ακομη αναρτημενη απεναντι απο το κρεβατι μου στο κυριλε δωματιο της kliniken schmieder.

Μια γραμμη Μαζινο ομως δε μπορει να υποστηριχθει αν δεν υπαρχουν οι απαραιτητοι ηρωες και εδω ειμαι απο τους πιο τυχερους ανθρωπους στον κοσμο.

Το Πατελακι μου, ως στραταρχης, οργανωνε τα παντα ειτε απο τα μετοπισθεν των αθηνων ειτε απο την πρωτη γραμμη της εντατικης για οσο καιρο χρειαστηκε. Με την κοιλια να τσιτωνει καθε μερα και πιο πολυ απο το ζορι της εγκυμοσυνης, την βλεπω σαν τωρα να περπατα προς το prive της ΜΕΘ του παπαγεωργιου και εγω μονο με το ακουσμα των γνωριμων βηματων να λαχταρω να σηκωθω μονο για να τη σφιχταγκαλιασω. Το παστελακι μου που αναμεσα σε λυγμους ωρων και απο τους δυο μας το τελευταιο βραδυ πριν φυγω για τη Γερμανια μου ειπε μια μονο κουβεντα:

«εκει που πας θελεις να κλαψεις κλαψε, θελεις να βρισεις βρισε, θελεις να ουρλιαξεις ουρλιαξε. Ενα πραγμα ομως απαγορευεται: να απογοητευτεις...»

Ρηση η οποια ερχεται στο μυαλο μου καθε τρεις και λιγο για ευνοητους λογους.

Αν ομως ξαφνιασαν καποιους οι οργανωτικες ικανοτητες της κατερινας, η αποκαλυψη για ολους μας ηταν το Μποτακι. Η... φραου μποτ το 27χρονο ανηψακι μου που παρατησε διακοπες, μπαξα, δουλεια, περιοδικα και σχολες επιλεγοντας να ζησει μαζι μου για 6 μηνες. Και οταν λεω να ζησει το εννοω. Η μπετινα δεν ερχοταν επισκεψη στο «παπαγεωργειου resort», ηταν εκει απο το πρωι εως την ωρα που θα παραδινομουν στο υπνωτικο. Μιλαγε, γελαγε, εκανε μασαζ και χαιδευε, μαλωνε με τις νοσοκομες, τα εχωνε στους γιατρους, μου κραταγε επι ωρες το χερι... και οταν αποτολμησε να φυγει για μια εβδομαδα ωστε να ετοιμαστει για το ταξιδι μας στο αλενσμπαχ, τοτε, παρολο που ηταν μαζι μου το κατερινακι, το καταλαβα: ημουν εξαρτημενος απο τη μπετινα! Τωρα ημαστε εδω στα ξενα και με παει πιπα κωλο οποτε τολμησω να λουφαρω η να μου φυγει κανα δακρυ και βεβαια εκτελει τοσο χρεη προισταμενης του νοσηλευτικου προσωπικου οσο και χρεη επιθεωρητη για τους γιατρους που εχουν βρει το μπελα τους με τον θηλυκο παναγιωταρα. Θα μπορουσα να γραφω για ωρες ιστοριες απο εδω με το μποτακι, αλλα αν κατι δεν της αρεσει τη γαμησα οποτε σταματαω...

Η αδελφουλα μου μετακομισε και αυτη στο μαγευτικο νεκροχωρι με ενα και μοναδικο σκοπο: να κραταει εμενα και την κορουλα της στην τσιτα. Δεν εξηγειται αλλιως το γεγονος οτι με κανει πυραυλο 47 φορες τη μερα. Παραδειγμα: εχω κανει μια επεμβαση στο στομαχι και ποναω με αποτελεσμα να μη μπορω να ανασανω και να γαμωσταυριζω ο,τι ξερω. Μεσα στον πανικο την ωρα που απειλω την οικογενεια του γιατρου διοτι δε με εχουν πιασει ακομα τα παυσιπονα να σου και ο τζονσον με το γουναρικο και το καπελο να μου δινει συμβουλες: βρε γιαννη στο εχω πει τοσες φορες να ανασαινεις βαθια. Ελα, παρε τωρα μια ανασα, βαθια απο το στομαχι...

Επεζησε παρολα αυτα γιατι ολοι ξερουμε οτι μας αγαπαει πιο πολυ απο τον εαυτο της. Οσο για εμενα τι να πω για την καιτη. Απλα με εχει μεγαλωσει και ειναι ο ανθρωπος που με εχει ξελασπωσει αναριθμητες φορες απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου οποτε μου ερχεται εως και... φυσιολογικο να εχει παρατησει την οικογενεια της και τη βολη της για την αρχοντομουτσουναρα μου. Αγαπημενο της χομπι να μου λεει μαλακιες που θα με σαλταρουν, αλλωστε γι αυτο βριζομαστε ολη μερα. Ειναι ο τροπος της για να με κραταει σε εγρηγορση. Τις μονες φορες που γυαλιζει το ματι της ειναι οταν μπροστα της ξεχαστω και δειξω λυπημενος. Τοτε καθε μπινελικι που ακολουθει το εννοει...

Σε αυτους τους ανθρωπους αξιζουν τα μπραβο και οχι σε μενα. Αυτοι ειναι που στηριζουν και σπρωχνουν καθημερινα, οπως και τα υπολοιπα φιλαρακια, αλλα και ολοι εσεις που τοσο μεσω τηλεφωνου οσο με email η το παραδοσιακο ταχυδρομειο μου δινουν ο καθενας ξεχωριστα και ολοι μαζι τη δυναμη και τη θεληση να συνεχισω.

Ενα μεγαλο ευχαριστω σε ολους.