Breathe

"Του έβγαλαν τον αναπνευστήρα!" Μικρή φουφού-υλατζούλα, με θεότρελλες μπούκλες εθεάθη να τρέχει αλαλλάζουσα στους διαδρόμους της "εσπερινής" , κοινωνώντας στους συναδέλφους την είδηση με άκρως δημοσιογραφική ευσυνειδησία και σοβαρότητα!

Ναι, ο αναπνευστήρας είχε αφαιρεθεί, ενώ εμείς στην συμπρωτεύουσα τραγουδούσαμε μανιωδώς γνωστό και αγαπημένο (του) r'n'b τραγουδάκι με τον σημειολογικό τίτλο "breathe".

Ο "Πάτερ φαμίλιας" που ανέβηκε αυθημερόν στη Θεσσαλονίκη, μας έφερε γούρι! Γιούπι, ζήτω, όλε!

Απρόσκοπτα????

Η αφίσα της συναυλίας κοσμούσε τα εργοτάξια της πόλης εδώ και μέρες. Αλκίνοος - Μάλαμας μαζί στη Θέρμη. Τι καλύτερο ... γλέντι από μια συναυλία των δυο "μετρ" της πίκρας για να κλάψει κανείς λυτρωτικά και με άλλοθι?
("Ελεος, ρε πουτάνα διονυσία, με τους τελευταίους που πας κι ακούς" όπως θα σχολίαζε - επιτυχώς- τολμώ να πω- ο G!)
Το ταξί, αφού πέρασε λόφους κι απάτητα βουνά, μας άφησε στο φράγμα της Θέρμης, όπου σημειώθηκε κοσμοσυρροή για το μέγα γεγονός. Μόνο που δεν είχαν όλοι συναίσθηση του τι ακριβώς θα δούν, εάν κρίνει κανείς από τις ερωτήσεις τύπου "Τί'ν'τούτοι, ρέ? Τα κλαρίνα πότε είναι?"
Δε δώσαμε σημασία και εφοδιασμένες με τσιγάρα και χαρτομάντηλα ( όχι, G. , μην ανησυχείς, το πατελάκι δεν ενδίδει σε τέτοιες άνοιες και δεν ήρθε ποτέ μαζί μας) περιμέναμε, τουλάχιστον τον "Βόσπορο" για να τα μπήξουμε κανονικά και ... απρόσκοπτα!
Ελα όμως που το κοινό ήταν μεταξύ μΠαοκ και Αρη, τουλάχιστον, και νόμιζαν πως είχαν σε συναυλία των Metallica, ή του Αγγελάκα, ένα πράμα!!!!! Πέταγαν μπύρες στη μούρη των καλλιτεχνών, ανέβαιναν στη σκηνή, μέχρι και stage diving έκαναν! Τραμπούκοι στον Αλκίνοο, ρε μαλάκα????? Mercy...

Ούτε να κλάψει δεν μπορεί κανείς σε αυτή τη βρωμοπόλη...

Ενα ψάρι που το έλεγαν Ρουάντα

Μέσα στον πανικό, έχουμε κι ένα καλό! H τέλεια στραβή μύτη του G. , παροπλισμένη για χρόνια, ενεργοποιήθηκε! Ναι, μυρίζει!!! Κι όχι μόνο μυρίζει, αλλά μας βάζει και χέρι γιατί του βρωμάμε!!!!!!!!

Ετσι, μας έμεινε κουσούρι να ... μυριζόμαστε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, γιατί και ο καύσωνας που μας βρήκε στην παρακρατούπολη, δεν ήταν και ο καλύτερος σύμμαχος της ευωδίας...

Κάθε τρείς και δύο, σηκώναμε χέρι και τσεκάραμε μασχαλίτσα, όπως ακριβώς φτιαχνόταν ο τύπος στο "ψάρι που το έλεγαν Ρουάντα" Ναι, Ρουάντα, καλά διαβάσατε! Δε θέλω αηδίες. Αυτό είπε το Βοt, αυτό κρατάμε! Τι Γουάντα και μαλακίες.. Ρουάντα, όπως Παλαιστίνη, Νταρφούρ κλπ.
Το καυτό Bot ( GTP για την ακρίβεια) έδωσε ρέστα λεξοπλαστικής! Σε χρόνο dt, η Σαμπουτζάκη έγινε ... Φωφώ, ο Μανώλης, στεγνά Μήτσιας, μένει στην οδό ...Βασίλης (και ουχί βασιλίσσης) Ολγας, και τραγουδά καταχαρούμενο το "πειρατικό του κάπτεν Τζάκ"!!!!!!!!!!!!!
Επίσης, συχνά πυκνά, μας ζητάει να την πάμε στα "Γιούπια" ήτοι ο πληθυντικός του "γιούπι". Ποιός ήταν ο συνειρμός??? Τα "Γούστα", γνωστό σκυλάδικο στα λαδάδικα που ήθελε διακαώς να πάει και να γλεντήσει!!!!!!!!

Ενας νέος Μπαμπινιώτης κυκλοφορεί ανάμεσά μας!

Συνάντηση κορυφής

Από τις πρώτες μέρες στην εντατική παρατηρήθηκε συνωστισμός αγίων, αγγέλων, θεών και ημίθεων του Ολύμπου, προφητών και λοιπών αερικών στους διαδρόμους .
Η Παναγία, δε, επιστρατεύτηκε σε διάφορες version, όπως: Γλυκοφιλούσσα, Κανάλα, και πάνω από όλα Γιάτρισσα (έμπαινε Αντιγόνη!)
Ο Αγιος Φανούριος είχε την τιμητική του, μέρες που είναι. Χόρτασε φανουρόπιτες. Να μην πώ για τον Αγιο Mήτσο, που, σε απ'ευθείας σύνδεση με Ραχούλες, χτύπησε τρελλές υπερωρίες.
Εβλεπα πέπλα από γαλάζιους, πορτοκαλί, χρυσούς και λευκούς αγγέλους να στρίβουν στις γωνίες για μέρες... Μέχρι κι ο Διόνυσος έσκασε μύτη να πιεί στην υγειά του.

Ασε, που και όλοι εμείς έχουμε πιεί ΤΟΣΟ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ στην υγειά του, που πάμε κατ'ευθείαν για ΑΑ (Ανώνυμους Αλκοολικούς)

Με το που θα βγεί ο G. θα μπούμε όλοι οι υπόλοιποι σε κέντρα απεξάρτησης, να μην πω για την ΧΑΠ, που θα μας θερίσει με τόσα πακέτα τσιγάρα που χτυπάμε καθημερινώς.

Η κατάσταση του G. παραμένει σταθερή, αν και προβλέπεται μακροημέρευση στον 1ο όροφο

...και να πεις πως δεν το γράφει?
Το γράφει το ρημάδι, φαρδύ-πλατύ, σε μαρμάρινη πλακέτα, έξω από το νοσοκομείο:

"Θεμελιώθηκε από τον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ"

Για πές...

Για να μπείτε στο club και στο νόημα...

Ολα άρχισαν μ΄ένα deponaki...
Το σχέδιο της "γυναίκας αράχνης" προχωρούσε τέλεια. Πρώτα κανόνισε να γίνει η επέμβαση εκτός βάσης. Θεσσαλονίκη λοιπόν.
Η εγχείρηση πέτυχε. Ο ασθενής? Το ψιλοπάλευε...

Plan B:
Καθώς o G. ζητούσε διακαώς ένα ηρεμιστικό μπας και χαλαρώσει και κοιμηθεί, ένα παυσίπονο depon - placebo ήταν ό,τι έπρεπε. Ενα τέταρτο του δισκίου, τριμμένο σε μια δαχτυλίθρα νερό, θα βοηθούσε στην πρόοδο του σχεδίου εξόντωσης.

"Του δώσατε depon???????" ανέκραξε έντρομος ο αναισθησιολόγος, ενώ ο G. όδευε προς την εντατική. Τώρα, ναί!!! Αγγίξαμε το στόχο.

Στην er όμως οι ανατροπές διαδέχονταν η μία την άλλη:
Βγαίνει ο αναπνευστήρας, μπαίνει ο αναπνευστήρας...
Κλείνει η πληγή, τρέχει η πληγή....
Κουνάει πόδι. Κουνάει χέρι????
Το μόνο "αλώβητο" πάνω του είναι πλέον τα μάτια και τα (τέλεια!!!!) φρύδια του, τόσο εκφραστικά, που έστελνε τα σιχτίρια σύννεφο, έστω και στο αθόρυβο!

Ακόμη και η ατάκα " Κανόνισα, μωρό μου, να μπαίνει ο μισθός σου στον λογαριασμό μου" δεν κατάφερε να τον εξοντώσει!

Ετσι, ναυάγησε το σχέδιο, και μείναμε να μετράμε βασανιστικά τα λεπτά παραμονής του στον εξωτικό πρώτο όροφο της χώρας του Παπαγεωργίου.


..... Βέβαια υπάρχει και άσσος στο μανίκι... Μια είδηση, στο άκουσμα της οποίας, ο G. θα ξαναφύγει τρέχοντας και οικειοθελώς για την εντατική, με ασπρισμένα τα μαλλιά και πολλαπλά τικ, το λιγότερο... Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης...