Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2007

Δε θα πεθανουμε ποτε κουφαλα νεκροθαφτη

Ε, λοιπον ναι, επεζησα! Βεβαια, το τελικο προιον χρηζει διορθωσεων και γι αυτο παλευουμε εδω στην ξενιτεια, αλλα που θα παει το γαμημενο θα γυρισω.

Μου το εσκασαν το παραμυθι λιγες μερες αφοτου φτασαμε στο μαγευτικο Αλενσμπαχ (χωριο νεκρων): εχουμε, λεει, φτιαξει μπλογκ στο ιντερνετ και καταγραφουμε την πορεια σου απο το Παπ μεχρι σημερα!

Αφου επεσαν τα σχετικα μπινελικια απαιτησα να δω με τα ματακια μου τη δημοσια διαπομπευση μου. Τελικα μου αρεσε αλλα μην το κανουμε και θεμα... Τα κειμενα του Νιόνιου υπεροχα και τα σχολια σας με ταξιδεψαν για λιγο μακρια απο το γκριζο μιας –ακριβης εστω- κλινικης.

Το να απαντησω ηταν μια αλλη πικρη ιστορια καθως το δεξι μου χερι δεν εδειχνε σημαδια συνεργασιας, το δε αριστερο εχει τσακωθει μαζι μου πολυ ασχημα και δεν υπακουει σχεδον σε καμια εντολη...

Μετα απο δυο μηνες εργοθεραπειας (ναι, υπαρχει και αυτο) ειμαι σε θεση να γραφω 100 λεξεις σε 30 λεπτα, οποτε... να μαι

Θα τα λεμε απο εδω, θα διαβαζω τα σχολια σας καθημερινα και ελπιζω να βρισκω και το χρονο και το κουραγιο να σας απανταω. Οπως και να χει ευχαριστω ολους σας για την παρεα.

Υ.Γ. χριστινα και μεμο οσα ευχαριστω και να πω λιγα θα ειναι

Υ.Γ.2 σπυροπουλε εισαι θεος

Υ.Γ.3 υλη uber alles η καρτα σας εχει ενθουσιασει τους κρυοκωλους τους γερμανους

Υ.Γ.4 γιωργο γερα ειμαι μαζι σου (δε γαμιεται...)

Καλα Χριστουγεννα σε ολους


25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Partous ton aera reee!!! Oso gia tin sinergasia ton ano akron sou, as eixes kamia Oukraneza, 8a sou lega egw gia pote 8a douleue to xeraki na aplwsei na piasei...;-P

YiannisG είπε...

OK, to kalutero vwro, gia genefleio,ever!!!!!!!!

Kouna to, paivaki, kouna to!

fili megalo

Ανώνυμος είπε...

Επιτελους!!!!
Μηνες το περιμεναμε αυτο!!!
Θα ακολουθησουν και αλλες καρτες
και οχι μονο για να τους ξεκανουμε τους γερμανους αφου εχουν φτιαξει εσενα πρωτα!!!

Aufwiedersehen
froliche weihnachten

Ρενα

Ανώνυμος είπε...

Ερχομενη στην εφημεριδα, σε ειχα στο μυαλο μου! Αναρωτιομουν εαν ελαβες την καρτα μας και σκεφτομουνα:"λες να μας απάντησε;"
Πρωτη φορα έκανα αυτη τη σκεψη και βγηκα αληθινη!
Μπαινω στην εφημεριδα και βλεπω τη Μαρικα στο φωτοτυπικο με ένα χαμογελο μεχρι τα αυτια. Μπαινω και στην ύλη και βλεπω γαληνιο (παραδοξως) το προσωπο της φωτεινης!
"μας απαντησε" φώναζαν.
Και το περιμενα και το καταλαβα απο τα προσωπα τους!
Τωρα θα κανω και αλλες τετοιες σκεψεις.
Κατα τ αλλα περναμε βαρετα. Δεν ειχαμε θεματα να κλεισουμε και βεβαια επονται χειροτερα.
ΥΓ Μην κουραζεσαι, μας αρκει οτι μας διαβαζεις

Ανώνυμος είπε...

ξεχασα να γραψω το ονομα μου.ΑΝΘΗ

Ανώνυμος είπε...

Αρχηγέ σε χαιρετώ...

μαθαίνω ότι οι εργασίες αποκατάστασής σου βαίνουν καλώς και πως όταν οι Γερμανοί θα τελειώσουν μαζί σου θα είσαι σαν καινούργιος. Πόσοι άνθρωποι έχουν τέτοιες ευκαιρίες νομίζεις;
Όσο για τη συνεργασία των άκρων, υπάρχουν πολλά παραδείγματα γνωστών μας που αν και δηλώνουν υγιείς δυσκολεύονται να τα ελέγξουν με περίεργες συνέπειες...
Αν το καλοσκεφτείς είναι μια μορφή ελευθερίας το να έχουν δική τους ζωή και τα άκρα. Κι εγώ ζω το δίλημμα: πατερίτσες ή πι; νομίζω πάντως ότι το πι είναι πιο σέξυ...
Ζεις μεγάλες στιγμές, σε διαβεβαιώ.
Στα εξωτικά Κ.Πατήσια εμείς, ως λάτρεις της επανάληψης, ζούμε στη γνωστή μιζέρια. Εγώ παρακολουθώ με πλήξη πια τις αψιμαχίες, τα ξεσπάσματα, τα μονιάσματα, τα γλειψίματα, την ασυνεννοησία και τη ρουτίνα μας, αλλά χαμογελάω. Οικειότητα γαρ...
Τις τελευταίες ημέρες είμαι ο άνθρωπος-τμήμα και πολύ το γουστάρω. Η μικρή γκαστρωμένη και για παρανυχίδα τρέχει στο γιατρό, η έτερη μικρή υστεριάζουσα κάνει υπνοθεραπείες για να ηρεμήσει κι έτσι εγώ κάνω το αφεντικό του εαυτού μου... Καλά δεν είναι;
Άντε, μη σε κουράζω άλλο.
Ξέρεις τι μου λείπει από σένα; Το ύφος μεταξύ κατανόησης και puppy με αμυδρό χαμόγελο όταν μας "χώνεις" για τρισέλιδα και τετρασέλιδα (δηλαδή αυτό το "καταλαβαίνω το δράμα σου, αλλά τσακίσου!").
Κι αυτές οι γιορτές μπορεί να είναι καλές κι έρχονται καλύτερες, το υπόσχομαι.
Γίνε καλά, αρχηγέ.

Α.Ζ.

Υ.Γ.: εγκαταλείπω, προσωρινά, τον πληθυντικό, μην γελιέσαι...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Γιάννη,
δεν λέω, η συντακτική σου ομάδα έκανε πολύ καλή δουλειά, αλλά άλλο πράγμα ο πρώτος ενικός.
Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι και από ό,τι μαθαίνω οι αγαπημένοι συνεργάτες και φίλοι σου ζουν για τη στιγμή που θα τους μπινελικώσεις από κοντά... Ετοιμάσου λοιπόν να επιστρέψεις σε έναν κόσμο όπου θα φωνάζεις "στον πούτσο μου" και αντί να σου στραβομουτσουνιάζουν θα σε κοιτάνε σαν γλυφιτζούρι! (την πρώτη εβδομάδα τουλάχιστον...)
Η δε πλήρης ανάρρωσή σου θεωρείται ως δεδομένο. Είσαι σε πολύ καλά χέρια. Οι Γερμανοί γαμούν! Δες τι κάνανε με το αεροδρόμιο και το μετρό. Άλλος πολιτισμός αγάπη μου!.
Σου στέλνουμε τόνους θετικής ενέργειας και μην ξανααδικήσεις έτσι τον εαυτό σου: Δεν έγραψες 100 λέξεις, αλλά 231!

Ελένη - Ευγένιος

Ανώνυμος είπε...

Άργησα. Περίμενα την ανάσταση του Λαζαρόγιαννου. Παίρνω φόρα. Κάτσε ρε μεγάλε άλλοι δεν μπορούν να συννενοηθούν με τον εγκέφαλό τους και εσύ γκρινιάζεις που δεν μπορείς να το κάνεις με τα χέρια σου. Έλα με το καλό στο Ελλαδιστάν και μούτζα με τη μούτζα θα στρώσουν. Όσον αφορά το μπλοκ, αρχικά και εγώ είχα τις επιφυλάξεις μου, όσο περνούσε όμως ο καιρός και διάβαζα τις καταγραφές, νομίζω ότι κατάλαβα. Εκτιμώ πως ήταν ένα είδος ψυχοθεραπείας όλων εμάς που θέλαμε να ξεπεράσουμε την μιζέρια και στεναχώρια μας και κατ' επέκταση την μετέπειτα δική σου στήριξη. Δεν ξέρω σύντροφε αν το γκρίζο είναι εκεί που είσαι ή εδώ που είμαστε εμείς. Αφού σου έχω εξηγήσει ρε Γιάννη, δεν είμαι θεός, απλά ένας άλλος άνθρωπος μετά την τιτανόπλακα, που εκτιμά το χέσιμο, κάτι που θα κάνεις και εσύ αργότερα, μόνο να συννενοούμαστε να πηγαίνουμε μαζί στη χέστρα. Καλά Χριστούγγεννα αδερφέ και καλύτερη χρονιά από την διαολεμένη προηγούμενη.

"Δοκαρόπληκτος-Τιτανοκέφαλος"

Ανώνυμος είπε...

Scripta manent λένε στο χωριο μου, κι εγω αγνοησα τη σοφη συμβουλη, κι εγραψα ουτε λιγο ουτε πολυ οτι δεν ειναι δυνατον να κολυμπησεις σε αυτη την κολυμπήθρα του Σιλωαμ-μπλογκ, που μας κρατουσε up to date σχετικα με τους αξιοθαυμαστους αθλους σου.
κι ομως εσυ βουτηξες το καλο σου το χερακι μεσα κι αρχισες να πλατσουριζεις χαρουμενα!Μιλαμε ηδη για το θαυμα των Χριστουγεννων!!!
Καλως ηρθες Γιαννη...

ελενα

Υ.Γ. Η αθηνα ειναι μια ασχημη πολη σε αναβρασμο.(πιθανως αχρηστη υπενθυμιση)Τωρα στις γιορτες, ειναι μια (ασχημα) στολισμενη, ασχημη πολη σε mode αναμονης (για περαιτερω αναβρασμο).
σε φανταζομαι μπροστα σε μια μεγαλη τζαμαρια με θεα τη λιμνη-στην οποια, παρεμπιπτοντως,χρειαζεσαι ειδικη αδεια για να ψαρεψεις- χιονι, ελατακια,φωτα που υποδηλώνουν την υπαρξη ζωής στο "χωριό των νεκρων"...
λαμπερο και γλυκα μελαγχολικο φοντο στην καρδια σου που ονειρευεται την επιστροφή και σε ολους εμας που στην ευχομαστε ολοψυχα...
αντε ξεκουνησου!

scalidi είπε...

Χαίρομαι τόσο πολύ που πάνε όλα καλά :)))))
Να ήξερες τι έγνοια σε έχουμε...
Τις ευχές μου στέλνω

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΧΘΕΣ Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ:

ΠΑΕΙ Ο ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ. ΤΟΝ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ Η ΤΣΑΤΣΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΙΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ. ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΤΙΧΟΜΥΘΙΑ:
ΑΛΟΓ:ΠΟΣΟ ΠΑΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΟΥΤΑΝΑ;
ΤΣ:80 ΕΥΡΩ+19% ΦΠΑ
ΑΛΟΓ:ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΟ ΙΔΙΟ;
ΤΣ:120 ΕΥΡΩ+19%ΦΠΑ
ΑΛΟΓ:ΚΑΙ Η ΠΙΠΑ;
ΤΣ:20 ΕΥΡΩ+7% ΦΠΑ
ΑΛΟΓ:ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ Ο ΦΠΑ;
ΤΣ;ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΣΑΚΑΛΙ ΛΟΓΙΣΤΗ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΤΙΣ ΠΙΠΕΣ ΣΤΑ...ΡΟΦΗΜΑΤΑ


ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ
ΑΝΘΗ

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μόλις επέστρεψα από τα πάτρια εδάφη και είδα το "γράμμα" σου. Βέβαια, το νέο έφθασε μέχρι την Ήπειρο, αλλά επειδή δεν είχα τα "σύνεργα" έστειλα το μήνυμα από το κινητό. Γιάννη ένιωσα ότι είσαι εδώ, ότι θα έρθω στο γραφείο σου για ένα ποτό, όπως κάθε φορά τέτοιες μέρες. Τι να σου πω, συγκινήθηκα. Όσοι λένε ότι εδώ είναι γκρίζα για να μη στενοχωριέσαι, λένε "μακακίες". Δεν ξέρουν από Γερμανία και δεν ξέρουν ότι κάποιοι έχουν τον τρόπο να εξαφανίζουν το "γκρίζο" μ' ένα "δε γαμιέται..." κι ένα χαμόγελο. Ρε φίλε μου έχει λείψει το γέλιο σου μετά την ένταση της δουλειάς, ή ο τρόπος σου να αποδραματοποιείς τις καταστάσεις. Έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι μόνο εσύ καταφέρνεις να "μπενιλικώνεις" και το θύμα να το απολαμβάνει και να συναινεί. Αυτό μόνο στη λογοτεχνία έχει επιτευχθεί και ποτέ στην πράξη. Κατά τα άλλα, τα "νέα" εδώ είναι μία αναπαραγωγή των "παλιών". Οι νεοέλληνες έχουν εκδράμει στα "πολιτιστικά κέντρα" της επαρχίας και του δίνουν και καταλαβαίνει, χωρίς να παραλείπουν να κλαφτούν αρκούντως όταν ξεμεθύσουν. Οι μόνοι πραγματικά απελπισμένοι είναι οι μετανάστες. Γιάννη έχω την αίσθηση ότι αύριο θα είσαι στο γραφείο. Άντε στην υγειά σου φίλε μου και σύντομα να είσαι κοντά μας. Σ' αγαπάμε πολύ.
Γιώργος Χ.Π.

Ανώνυμος είπε...

ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ 3 ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΦΥΛΛΟΥ ΜΑΣ(27-12-07)ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΟΛΥ ΤΡΥΦΕΡΑ ΕΓΡΑΨΕ ΣΤΗΝ ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ Ο ΜΕΜΟΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ...
ΤΑ ΨΙΛΑ ΜΟΥ ΑΥΓΑΤΙΖΟΥΝΕ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ!
ΤΡΕΜΕ ΑΛΛΕΝΣΜΠΑΧ!!!!!!!!!!
ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑ,ΦΟΥΦΟΥ...





Η Δύναμη της Θέλησης
Ο ΤΊΤΛΟΣ αυτός είναι παλιός. Ανήκει σε μία ταινία που είχε γυρίσει κάποτε, πριν από πολλά χρόνια, η Λένι Ρίφενσταλ. Σήμερα, όμως, 70 χρόνια αργότερα, αυτές οι τέσσερις λέξεις ταιριάζουν, ανήκουν δικαιωματικά σε έναν δικό μας άνθρωπο, σε έναν μοναδικό συνάδελφο, έναν φίλο, ίσως όχι από τα παλιά -σε προσωπικό επίπεδο-, αλλά με...γράδα, προσωπική δύναμη και αντοχές που δεν βρίσκεις εύκολα -μάλλον συναντάς σπάνια- στις ημέρες μας και στο σινάφι μας. Γι' αυτό ο Γιάννης Γερονικολός δεν μας λείπει μόνον προσωρινά - μας λείπει πολύ. Μας λείπει από εκείνον τον άθλιο, τον περασμένο Σεπτέμβριο (Σεπτέμβρη, θα διόρθωνε ο ίδιος, μαλακά αλλά και αποφασιστικά, πιστός στις αρχές του, όχι μόνον τις ιδεολογικές αλλά και τις... γραμματολογικές...), όταν μία επικίνδυνη εγχείρηση στην Θεσσαλονίκη, όχι μόνον του αφαίρεσε την ικμάδα από την ζωή του αλλά του άφησε και πολύ λίγα περιθώρια ελιγμών... Αλλά εκεί φαίνονται, εκεί πρέπει να δείχνεται η εσωτερική παλικαριά. Στους μήνες, στις πολλές εβδομάδες της σκληρής πάλης του στα αλώνια της ζωής και του θανάτου, όπου τον οδήγησε μία ασθένεια και κάποιες άλλες (ιατρικές και νοσοκομειακές) συμπτώσεις και παράμετροι, ο δικός μας Γιάννης έδειξε ότι σε αυτόν ταιριάζει εκείνη η φράση-τίτλος του παλιού μυθιστορήματος του Μιχαήλ Οστρόφσκι "Πώς δενότανε τ' Ατσάλι". Πάλεψε με το πάθος μιας ζωής, που στην πραγματικότητα βρισκόταν ακόμη στην αρχή της, πάλεψε την ασθένεια, τις επικίνδυνες καταστάσεις, την μοιρολατρία, ίσως και τις ατυχίες, ίσως και τα ενδεχόμενα λάθη. Και η νίκη άρχισε να αχνοχαράζει στον ορίζοντα... Λίγες ημέρες πριν, την περασμένη Κυριακή, μπόρεσε ο ίδιος να κάτσει εμπρός στο πληκτρολόγιο και να γράψει ένα κείμενο-χαιρετισμό στους ανθρώπους της εφημερίδας αυτής, που πάντα τον σκέπτονται και τον αγαπούν. Με το γνωστό, το αφρόντιστο λεξιλόγιό του. Σημάδι νίκης και αυτό:
"Δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη... Ε, λοιπόν ναι, επέζησα! Βέβαια, το τελικό προϊόν χρήζει διορθώσεων και γι' αυτό παλεύουμε εδώ στην ξενιτιά, αλλά, πού θα πάει το γαμημένο, θα γυρίσω. Μου το έσκασαν το παραμύθι λίγες μέρες αφότου φτάσαμε στο μαγευτικό Άλενσμπαχ (χωριό νεκρών): έχουμε, λέει, φτιάξει μπλογκ στο Ίντερνετ και καταγράφουμε την πορεία σου από το Παπ μέχρι σήμερα! Αφού έπεσαν τα σχετικά μπινελίκια, απαίτησα να δω με τα ματάκια μου τη δημόσια διαπόμπευσή μου. Τελικά μου άρεσε, αλλά μην το κάνουμε και θέμα... Τα κείμενα του Νιόνιου υπέροχα και τα σχόλιά σας με ταξίδεψαν για λίγο μακριά από το γκρίζο μιας -ακριβής έστω- κλινικής. Το να απαντήσω ήταν μια άλλη πικρή ιστορία, καθώς το δεξί μου χέρι δεν έδειχνε σημάδια συνεργασίας, το δε αριστερό έχει τσακωθεί μαζί μου πολύ άσχημα και δεν υπακούει σχεδόν σε καμία εντολή... Μετά από δύο μήνες εργοθεραπείας (ναι, υπάρχει και αυτό) είμαι σε θέση να γράφω 100 λέξεις σε 30 λεπτά, οπότε... να 'μαι. Θα τα λέμε από εδώ, θα διαβάζω τα σχόλιά σας καθημερινά και ελπίζω να βρίσκω και το χρόνο και το κουράγιο να σας απαντάω. 1/4πως και να 'χει ευχαριστώ όλους σας για την παρέα... Καλά Χριστούγεννα και καλή Πρωτοχρονιά σε όλους".
(Για την αντιγραφή Αγαμέμνων Φαράκος)

Ανώνυμος είπε...

Είχα χρόνια να κλάψω στη δουλειά για άντρα, πολλά χρόνια!Την προτελευταία φορά ήταν το καλοκαίρι, όταν μου τηλεφώνησαν απο το ΠΑΠ, η τελευταία ήταν τώρα που "μπήκα" στο blog για να δω τι νέα υπάρχουν. Σ' ευχαριστώ γι' αυτά τα δάκρυα χαράς, σ ευχαριστώ για το μήνυμα που έστειλες σε όλους μας, σ'ευχαριστώ για το υπέροχο πρωτοχρονιάτικο δώρο!!!Σ ευχαριστώ που είσαι πιο δυνατός απ' όσο έδειχνες όλα αυτά τα χρόνια!! Αγαπημένε μου Γιάννη μ' έκανες να φτάσω στα ουράνια σήμερα, αλήθεια!!!Σπεύδω να πάρω την κοινή μας φίλη να μοιραστώ τη χαρά μου...
Υ.Γ Έφτασαν...στ' αυτί σου τα φιλιά μου;
Δημοκρατικός λόγος

scalidi είπε...

Φέτος, υπήρξες η ενσάρκωση της ΕΛΠΙΔΑΣ για όλους εμάς. Η σκέψη μας μαζί σου.
Στέλνω όσο φως έχει απομείνει από εδώ τα γκρίζα γραφεία, εκεί στα κρύα υπερβόρεια... :))))))

Ανώνυμος είπε...

¨οταν έρθεις θα πιαστούμε στα χέρια που μας άφησες μόνους τόσο καιρό , χαμένε Γερονικολέ.
Σ΄αγαπώ Μπράου.

Ανώνυμος είπε...

Έχουν προλάβει να σου γράψουν πολλά από αυτά που θέλω να σου πω. Όλα τα συναισθηματικά και τα επιτακτικά για την επιστροφή σου. Έλειπα βλέπεις κι εγώ και όπως ξέρεις με την τεχνολογία δεν τα πάω καλά στις διακοπές. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα χαρούμενα πρόσωπα "έφτιαξες" εδώ με το κείμενο σου στο blog. "Μπες να δεις τι έγραψε ο Γιάννης" μου έλεγαν όλοι αντί για "Χρόνια Πολλά". Και ακούστηκε πολύ πιο δυνατά και πιο ευχάριστα απο οποιαδήποτε ευχή. Μπράβο Γιάννη μας! Από' δω και πέρα μόνο ευχάριστα πράγματα θα ακούμε για σένα- και τι υπέροχο- απο εσένα τον ίδιο! Η καινούργια χρονιά θα σε βρει πιο δυναμωμένο κι εμείς ευχόμαστε να γράφεις όσο πιο συχνά γίνεται. Περιττό να σου πω πόσο σε αγαπάμε, πόσο θέλουμε να γυρίσεις και πόσο πολύ επιθυμούμε να σε δούμε στο γραφείο σου και πάλι.
Άσε που τώρα έχεις κι ενισχύσεις...
Δεν σε αφήνουν οι γυναίκες σου, αγόρι μου, στην ξενιτιά για πολύ. Τρέχοντας θα έρθεις!

Το ελπίζουμε το ευχόμαστε και σου στέλνουμε για άλλη μια φορά την θετική μας ενέργεια.

Έφη Πολ.

Ανώνυμος είπε...

Γαμώ την Παναγία σου αρχίδι, παλιομπινέ, καραπουσταριό, κλπ.κλπ.Ασφαλώς κατάλαβες ότι είμαι ο Κώστας (ρώτα τώρα μη σου γαμήσω, "ποιος Κώστας;")παλιομαλάκα αρχισυντάκτη που βρήκες την ώρα να μας κάνεις πλάκες. Λοιπόν, παλιοκαριόλη άκου και δώσε βάση:
Γίνε καλά γρήγορα, γιατί μόνο εσύ μπορείς να κάνεις τον εαυτό σου καλά. Κανείς άλλος. Η περιπέτειά σου μας έχει συγκλονίσει, και προσωπικά πιστεύω να καταλαβαίνεις πως νοιώθω. Άλλωστε τα μπινελίκια στην αρχή είναι η ταυτότητα των συναισθημάτων μου. Τα κλάματα και οι συγκινήσεις δεν ταιριάζουν σε μια δημόσια συζήτηση. Τα μπινελίκια είναι άλλο πράγμα. Σε...αναζωογονούν.Ήξερα για το μπλογκ απο την πρώτη ημέρα, αλλά δεν γούσταρα να γράψω ή να μπω για να μάθω τι γίνεται.Άποψή μου. Δεν μπορεί να θες να μάθεις για ένα αγαπημένο σου πρόσωπο απο το μπλογκ γαμώ το σπίτι μου.Παίρνεις τηλέφωνο, ή κάνεις τουμπεκί μέχρι να σε πάρουν,ρωτάς,ανησυχείς, ενοχλείς, αλλά σε μπλογκ όχι.Μπορεί να είμαι κολλημένος αλλά αυτή είναι η άποψή μου. Ίσως επειδή σε θεωρώ κάτι παραπάνω απο φίλο, και ίσως επειδή σχετικά πρόσφατα έζησα την παλιοκατάσταση με τον πατέρα μου,με τα νοσοκομεία και την σταδιακή εξέλιξη και την δια ζώσης ενημέρωση στην εντατική, σκέφτομαι έτσι.Ολα τα άλλα είναι πούτσες μετά συγχωρήσεως, και είμαι απόλυτος.Αυτό που με ενδιέφερε απο την αρχή ήταν να κερδίσεις τη μάχη. Την κέρδισες. Τώρα όλα τα άλλα είναι θέμα χρόνου. Και έχεις μπόλικο απο δάυτονε. Αξιοποίησέ τον.Όταν έρθεις σπίτι, τότε όλα θα είναι καλύτερα.Η παρουσία της Κατερίνας και της Βίλυς θα σε ατσαλώσουν ψυχολογικά, και τότε η οριστική νίκη είναι θέμα λίγου χρόνου.Νομίζω ότι η μάχη που δίνεις είναι απάντηση σε όλους τους μαλάκες που πιστεύουν ότι η ζωή είναι μαμ κακά,"επιτυχία", και νάνι.Παλιοαρχίδι, θα ήθελα να γράψω κιάλλα πολλά, αλλά θα διαβαστούν κι απο άλλους και δεν γουστάρω.Προσωπικά πράγματα,ανθρώπινα.Το πως ήταν κάθε φορά που ρώταγα κάποιον για σένα, πως περίμενα κάποιο νέο,πως ένοιωσα όταν σε είδα στο ΠΑΠ και πολλά άλλα. Για την ώρα σου λέω ότι η Ουκρανή που σου έταξα θα γίνει πράξη όταν έρθεις. Και επίσης το δεξί σου χέρι μπορείς να το χρησιμοποιείς όταν είσαι μόνος, και...για άλλες δουλειές εκτός απο το να γράφεις στο μαλακισμένο μπλογκ σου. Πολλούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς. Κώστας.

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΦΙΛΕ
ΓΧΠ

Ανώνυμος είπε...

Αφου σουταραμε το 2007 ολα καλα θα πανε!!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ


υλη uber alles

Ανώνυμος είπε...

Κερδισες το φλουρι στην πιτα που κοψαμε στην εφημεριδα!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά αφεντικό. Βάλε τα δυνατά σου και θα δεις. Όλα θα φτιάξουν.
Είσαι τυχερός άνθρωπος ξέρεις, έχεις τόσους ανθρώπους που σ' αγαπούν, που σ' αγκαλιάζουν με τον τρόπο τους ο καθένας, που σε ζεσταίνουν με τη σκέψη τους και την αγάπη τους...
Σε περιμένουμε...

Νικολέτα

scalidi είπε...

Καλή χρονιά! :)))))

Ανώνυμος είπε...

Γιάννη είσαι μάγκας, αυτό φαίνονταν, αλλά το αποδεικνύεεις τώρα. Η δύναμη είναι μέσα μας κι εσύ την έχεις βρει. "Για να γίνει η σπίθα πυρκαγιά και πέλαγος η στάλα" που λέει το τραγούδι. Προχώρα και όλες τις στιγμές έχεις δίπλα σου μια μεγάλη παρέα. Δεν υπάρχει μέρα που να μην σε σκεφτώ και να μην σου στείλω θετική ενέργεια.
Τα εμπόδια είναι για να σκαρφαλώνουμε πάνω τους για να πάμε ψηλότερα. Κι εσύ δεν μασάς.
Σ' αγαπάμε, σε περιμένουμε.
Αγγελική (Μπομπούλα)

anonymi είπε...

Όταν, πριν χρόνια, θέλησα να περιγράψω τα αισθήματά μου για τον άνθρωπο, που έχω αγαπήσει πιο πολύ στη ζωή μου, είπα: "Όταν τον βλέπω ανοίγει ο ουρανός".
Γιάννη, σήμερα είναι η μέρα της γιορτής σου. Κι είναι τυχεροί εκείνοι που μπορούν να σου πουν "χρόνια πολλά". Κι εσύ που μπορείς να πεις "ευχαριστώ".
Χρόνια καλά Γιάννη μου. Και για κείνους που όταν σε βλέπουν ανοίγει ο ουρανός...