Project "αλουμινοκουβέρτα"

Κρύωνε το πουλάκι μου (τζίου) και ζητήσαμε καμμιά κουβερτούλα μήπως και γλυτώσουμε την πνευμονία. Οι νοσοκόμες, με ζακέτα, κασκόλ και γάντια μας κοίταξαν με καταννόηση, ενημερώνοντας πως έχουν ζητήσει από χθες κουβέρτες καθώς και να χαμηλώσει το ρημάδι το κλιματιστικό, πριν αρχίσουν να φτύνουν παγάκια ασθενείς, νοσηλευτές και επισκέπτες.

Καμμία ανταπόκριση, εξ'ού και ο ψόφος. Στο απογευματινό δίωρο (!!!) το Bot συνέχισε να τρίβει το θείο, ζαλίζοντάς τον παράλληλα με όλα τα νέα της υφηλίου.
Ευτυχώς, νέος και φέρελπις νοσηλευτής, (με μαλλί και ρυθμούς ράστα, σκουλαρίκια και χαϊμαλιά, άρτι αφιχθείς από τους πειρατές της Καραιβικής) ήρθε αγκαλιά με αλουμινοκουβέρτα! (σου θυμίζει κάτι τρελλονίκη?)
Τον φάσκιωσε για τα καλά, τον τύλιξε και με σεντόνια και κουβερτάκια και με το σχόλιο "οταν σκάσεις, πες μου να σε λύσω" απομακρύνθηκε σφυρίζοντας.

Υπό συνθήκες μιλφέιγ, το μασαζάκι αναβλήθηκε και μείναμε στο μπλα μπλα απ' όπου αποκαλύφθηκε πως ο G. δεν τρέφεται τελικά με παϊδάκια, αλλά με κάτι πιο γκουρμέ, τη σύσταση του οποίου αδυνατώ να σας μεταφέρω, μετά την εμπλουτισμένη με γαμόσταυρα περιγραφή του G.

Τον αφήσαμε κατά τις 8:30, να ονειρεύεται , κανονικό πρεζάκι, πότε το ρολόι θα δείξει 10, την ώρα που σκάει ο νοσηλευτής με τη δόση του και του χαρίζει όνειρα...

Κανείς δεν είναι τέλειος...

Την παραδοσιακή επίσκεψη, (2 με 3 το μεσημέρι λένε, κατά τις 2:30 μας φωνάζουν, μας τρώνε και κάνα 5άλεπτο στην ενημέρωση, τί μένει να δεις τον ασθενή?) μας την έφαγε ολοκληρωτικά ο Dr Τσιμπούρης, κάνοντας μια γενική επανάληψη, χρήσιμη μεν, χρονοβόρα δε.
Βέβαια ο doc, ήταν (από τις σπάνιες φορές) χαμογελαστός, ιδιαίτερα όταν του είπαμε για το project "Βάφτεν Χούφτεν" , κλινική την οποία γνωρίζει και προσυπογράφει.
Καθώς ο G. δεν έχει πια να περιμένει κάτι από την τοπική er και μπορεί να "πετάξει" με το ανάλογο support, καλό είναι να ξεκουμπιστεί και να αρχίσει εντατικές φυσιοθεραπείες ... χθες!!!
Μ' αυτά και μ'αυτά καταλήξαμε να τον προσεγγίσουμε κατά τις 3, ακριβώς την ώρα που οι ξυνές ενημέρωναν πως το επισκεπτήριο τελείωσε.
Ενα ζούληγμα στο φτερό, δυο τρείς κουβεντούλες και το τελευταίο πρόσταγμα του G. πριν φύγουμε΄: "ξεμάτιασέ με"
Ποιός? Πλησιάζω για επιβεβαίωση: "Ξεμάτιασέ με , είπες"?
Απάντηση: "Σκέπασέ με ηλίθια"...

(Το επόμενο στάδιο είναι να βριζόμαστε μεταξύ μας, αναπληρώνοντάς τον , μιας και ο ίδιος δεν έχει το χρόνο, την υπομονή και το volume που απαιτούν τα χάλια μας. Εχουμε κάψει φλάτζα...)

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων

Ε, όχι και πήγαμε στη συγκέντρωση!!!!
Εντάξει, αργεί λίγο το update, αλλά όχι και στη γαλάζια Αριστοτέλους!
Αν και προς στιγμήν το σκεφτήκαμε...
Τι καλύτερο από να παίξεις μπουνιές με κάποιον που φταίει, εκ προοιμίου, καθότι δεξιός. Να "ξεφορτώσουμε" λίγο ρε παιδί μου, να φύγει λίγη τσίτα...
Ξαναβλέποντας τις εικόνες σε TV καφενείου και υπολογίζοντας πόσοι αναλογούν στην καθεμία μας, αναθεωρήσαμε και πήγαμε για τάκος και τεκίλες σε κοσμικό μεξικάνικο της παραλίας.

Viva Zapata!